Karp 26,9 kg rekord życiowy Marcina Dębskiego

 

Lato, podobnie jak zima nie jest moją ulubioną porą. Wędkarstwo imprezowe, olbrzymia presja oraz duża ilość naturalnego pokarmu zniechęca mnie do łowienia. Czas ten wykorzystuję jednak w inny sposób - wchodzę do wody i dotykam dna. Mogę "wydeptać" miejscówki przed jesienią a przy odrobinie szczęścia, zobaczyć wygrzewające się ryby, których rozmiary bardzo szybko motywują mnie aby pojawić się nad wodą po wakacjach. Z myślą o wrześniowych łowach wybrałem miejscówkę w  najgłębszej części zbiornika gdzie na dnie zalegała parocentymetrowa warstwa żyznego mułu. Na niewielkich wodach poddanych dużej presji łowienie na mulistym dnie sprawdziło mi się bardziej niż twarde piaszczyste „stołówki". Poza tym omijam miejsca w których łowią wszyscy. 

 

Po wiosennej porażce, zmieniłem również taktykę nęcenia. Zdecydowałem się nęcić mniej, ale lepszej jakości i bardziej selektywną zanętą. Na otwarcie dwóch miejscówek wsypałem kilogram 20mm kryla atlantyckiego. Dwa dni później donęciłem połową poprzedniej porcji zanęty. 

 

Z zamiarem spędzenia weekendu nad wodą, na łowisku pojawiłem się w piątek - ostatni dzień sierpnia. Nie mogłem w to uwierzyć, ale byłem zupełnie sam. Pierwsza noc minęła szybko i bezrybnie - coś do czego ta woda zdążyła mnie przyzwyczaić. Spokój kolejnej nocy zburzył gigantyczny spław w łowisku. Przez dłuższy czas nie mogę zasnąć, łudząc się że może tym razem... Rano nie wytrzymuję i postanawiam, zostać nad wodą jeszcze jedną nockę. Dzięki temu, że ktoś wymyślił urlop na żądanie przedłużam swoje szanse o kolejną dobę. 

 

Koło południa dojeżdża do mnie Krzysiek, zawsze to raźniej we dwoje. Koło 18-tej przewożę zestawy, donęcam punktowo po garści kulek na każdą miejscówkę. Zapada zmierzch siedzimy pijąc kawę i obserwujemy wodę. Jej powierzchnia jest idealnie gładka nie sfalowana przez żaden spław, jakby nie było w niej ryb. Czuję jakąś dziwną więź z tym zbiornikiem mimo tylu upokorzeń zawsze chętnie tu wracam. Kilka minut po 22 sygnalizator piknął 3 razy, a swinger przykleił się do wędki. 

 

Natychmiast podnoszę wędkę i cofam się 3 kroki do tyłu. Zaczep - to moja pierwsza myśl. Po chwili ryba rusza. Powoli, ale stanowczo wybiera kilkanaście metrów żyłki z mocno dokręconego hamulca. Miałem wrażenie jakbym zaczepił odjeżdżający z przystanku autobus. Mój 3lb Invader wygiął się jak nigdy dotąd. Na szczęście w porę przypominam sobie o tym, że muszę oddychać. Jakoś udaje mi się opanować nerwy, a po paru minutach odzyskać kontrolę nad rybą. Powoli metr po metrze skracam dzielącą nas odległość. Idzie ciężko i po dnie... Przy brzegu na granicy podwodnego spadu ryba przykleja się do dna. Przez chwilę mam wrażenie, że weszła w zaczep. Po kilku trwających wieczność sekundach udaje mi się oderwać rybę od dna. 

 

Jest blisko powierzchni. Światło latarki trochę ją ożywia i znowu odpływa kilkanaście metrów w ciemną toń jeziora. Stoję z wygiętym w pałąk kijem i wydaje mi się, że minęła już wieczność. Na szczęście ryba jakby słabnie i udaje mi się ją w końcu podciągnąć w okolice podbieraka. Karp wykłada się i w tym momencie słyszę jak Krzysiek woła:  „O k…a  jaki wielki, dwie i pół dychy ma na bank!!!

 

Odkładam wędkę, Krzysiek oddaje mi podbierak i idzie po matę. Składam ramiona podbieraka. Chcę go jak najszybciej zobaczyć i dotknąć… Z niemałym trudem wyciągam karpia na matę. Jest naprawdę wielki! Chwila niepewności i wszystko jest jasne, wskazówka wytarowanej wagi zatrzymuje się na prawie 27kg. Mój nowy Rekord Życiowy 26,9kg. Mam ochotę drzeć się ze szczęścia. Nie mamy wątpliwości, że ciąg dalszy nastąpi…… Złowiłem go wędziskiem Invader 12’ 3lb, używałem żyłki Ballistic  0,405 mm, pięciometrowego przyponu strzałowego z fluorocarbonu o średnicy 0.47mm, przyponu z miękkiej wolno tonącej plecionki i haczyka Specialist Continental nr 4.  Karp wziął na IMP Perfect Hookers 20mm Kryl Atlantycki.