Konkurs na opis połowu z „Karp Maxa" 4/2011 - drugi zwycięzca

 

Po ostatnich wieściach o poławianych okazach na łowisku Rybowo razem z kolegą Przemkiem podjęliśmy decyzję, że będzie to miejsce kolejnej naszej zasiadki. Kilka telefonów dotyczących ustaleń: numeru stanowiska, metod połowu, niezbędnego ekwipunku i wyznaczamy datę zasiadki na 17-19 czerwiec. W pierwszej wersji mieliśmy jechać razem z naszymi Ukochanymi, jednak mało optymistyczne prognozy pogody na ten czas spowodowały, że pojechaliśmy sami. Wyjazd w piątek o godzinie 7. Miny mieliśmy nie tęgie, gdyż od rana deszcz lał jak z przysłowiowego cebra-tak miało być cały weekend. Po godzinnej podróży docieramy do celu. Przywitała nas pogoda niewiele lepsza niż ta jaka żegnała nas w Bydgoszczy, jednak myśli o pływających rybach zmieniły nasze nastroje. 

 

Po rozbiciu obozowiska wskakujemy do łódki w celu ustalenia miejscówek na położenie zestawów. Nie zajęło nam to dużo czasu, gdyż wcześniej ustaliliśmy już pewne taktyki oraz byliśmy po słowie z kolegami, którzy dwa tygodnie wcześniej połowili bardzo ładne sztuki. Po wykonaniu ciężkiej pracy wywożenia zestawów (wywózka na 150-180 metrów przy bardzo dużym wietrze potrafi dać człowiekowi nieźle w kość) rozpoczynamy tradycyjną dyskusję na tematy związane z naszą pasją. Nie spostrzeżenie zbliża się wieczór i znów trzeba wywieźć zestawy na noc. Gdy mieliśmy je jeszcze na brzegu zauważyliśmy, a raczej wyczuliśmy, że na dnie jest duża warstwa mułu, ponieważ nasze kulki przeszły jego zapachem. Szybka konwersacja i podejmujemy decyzję, że każdy z nas na jednym zestawie będzie miał kulki dipowane. Po zakończeniu dnia i zapadnięciu zmroku siedzimy gdzieś do godziny 22, a następnie kładziemy się spać. Noc ku naszemu zdziwieniu mija spokojnie. Może poza kilkoma piknięciami na naszych sygnalizatorach. Pocieszamy się, że jest to jedyny dobry znak, że są one spowodowane przypadkowym ocieraniem się żerujących ryb. 

 

 

    

 

 

Następnego dnia po rannej toalecie siadamy do śniadanka. Jak dziś pamiętam - smaruję sobie kolejną kanapkę ulubionym pasztecikiem z pomidorami, gdy nagle na jednym z moich kijów swinger podchodzi szybko w stronę blanku wędki i nagle opada (łowiłem na sztywno). Jak każdy z Nas wylatuję do tego brania z przyspieszeniem bolidu formuły 1 i delikatnie unoszę wędkę do góry. Sieeeeeeeedzi! Teraz już wszystko przebiega zgodnie z wypracowanym planem. Plan był i jest ćwiczony podczas każdego brania aby uniknąć później straty ryby. Najpierw Przemek wskakuje w spodniobuty a ja  przekazuję mu wędzisko. Następnie szybka zamiana ról ja zakładam spodniobuty i odbieram wędzisko. Idziemy na głębszą wodę aby uniknąć wpłynięcia ryby w pobliskie trzciny. Nasze zgranie pozwala nam na spokój i na macie ląduje pierwsza ryba zasiadki. Lustrzeń 10 kg. Jest dobrze. Szybkie wywiezienie zestawu, na które było branie i wracamy dokończyć śniadanie. Cały dzień cisza i w takiej ciszy dotrwaliśmy do wieczora. 

 

 

          

 

 

Zmiana miejscówek, długa wywózka, gdyż wiatr był iście huraganowy. Pyszna grillowa kolacja i kładziemy się spać. Zanim zasnęliśmy powiedziałem do Przemka - Złowimy 15 i 16 kg i wracamy do domu. W nocy znowu nasze sygnałki rejestrują jakieś przypadkowe piknięcia. Dochodzi godzina 3:55 a na mojej wędce znów swinger zaczyna szaleć: góra, dół, góra, dół... I tak ciągle, a towarzyszy mu ukochany przez karpiarzy dźwięk. Znów wybiegam z namiotu niczym Usain Bolt na 100 metrów. Zacinam i jest. Pierwsza faza holu, czuję jak ryba pędzi po dnie zbiornika. Miałem wrażenie jakby płynęła po krzakach. Jednak daje się holować. Trochę to trwa jednak współpraca z Przemkiem jest wzorowa i ani się spostrzegliśmy, a ryba była może 5 metrów od nas. To jakiś Marian-tak mówimy na mniejsze karpiki- mówię do Przemka. Na to słyszę - wcale nie jest taki mały. Przemek sprawnym ruchem podbiera rybę i zaczyna się coś czego życzę każdemu karpiarzowi. Aby podnieść siatkę podbieraka musze włożyć dużo siły. Ryba jest spora. Na bank będzie to życiówka- ale ile będzie miała?! Aby wszystko było ok przyszedł do nas na ważenie kolega Stefan, który w tym czasie również siedział na zasiadce. Ryba z wysiłkiem zostaje podniesiona do góry, a waga pokazuje 19,27. Ważymy sam worek 0,97. Jest życiówka 18.20. Szok, straszna adrenalina. Później tradycyjne fotki, zabiegi pielęgnacyjne i wracaj do domu. 

 

 

                

 

W czasie rozmowy telefonicznej wyszło, że ryba ta była złowiona dwa tygodnie temu przez naszego Kolegę i ważyła 18,4 kg. Próbujemy położyć się spać, jednak mnie trzyma adrenalina i wiercę się w łóżku. Dochodzi 8 i znowu branie. W wyniku emocji związanych z poprzednią sytuacją wybiegam do wędki na skarpetkach. Jednak ryba podciągnęła swingera do góry i trzymała. Poczekaj chwilę skoczę po klapki -  wykrzyknąłem w stronę wędki. Wróciłem i przez cały okres holu trwała bardzo zacięta walka między mną a rybą. W podbieraku lekkie „rozczarowanie” rybka 5,8 kg, ale bardzo dzielnie walczyła i miała kształt piłeczki. Stwierdziliśmy, że jej postura może świadczyć o jej łakomstwie. Dalej już nastąpiła cisza. 

 

Około godziny 12 kończymy pakowanie i gdy zamykałem drzwi od samochodu zaczęło padać. Z ogromnym „bananem” na ustach wróciłem do domu.