Pogoda zmieniała się co chwilę. Słońce i przelotne deszcze nie pozwalały zbyt długo siedzieć na dworze, a zimny wiatr pogłębiał uczucie zimna. Posiedzieliśmy do późnego wieczora od czasu do obserwując, jak junior holuje ryby. U mnie na szczęście cisza, bo zależało mi na odpoczynku po męczącej trasie. Niestety lub na szczęście o trzeciej nad ranem moja centralka dała o sobie znać. Coś wyciąga mi żyłkę. No to pięknie. Deszcz leje, a jakiś mały wariat pewnie połakomił się na KillKrill `a. Zakładam Downpoura i lecę holować. Długo, mokro i chłodno. Tak mogę opisać te 30 minut holu tego walecznego amura. Warto było. Jak zwykle fotka z nimi to sama przyjemność i próba uspokojenia ryby.

Po wypuszczeniu ryby postawiłem wędkę na cygnecie, ciuchy do suszenia, a ja do spania.

Nie niepokojony przez ryby spałem prawie do 10. Po śniadaniu czas na przewózkę zestawów i kawę. Pogoda się poprawiła, słoneczko przygrzewało, więc można było posiedzieć przy wodzie obserwując wygrzewające się ryby. O 14 kolejne branie. Tym razem do brzegu - czyli pewnie amur. Podnoszę wędkę i czuję duży opór. Po chwili mam wrażenie, że leader trze o kamienie. Wszystko jasne. Kolejny azjata na kiju. Lecz tym razem byłem pewny, że to nie amur. Paręnaście minut później w podbieraku lądu jesiotr. Nie lubię ich chyba, jak każdy, ale uśmiech zawsze gości na mojej twarzy, gdy go widzę. Jemu posmakował Devil Krill.

Sesja foto i czekamy na kolejne brania. Zostało niecałe 24 godziny do końca łowienia, bo później szkółka, więc wędki z wody. Przez cały dzień nic się nie działo. Na całej wodzie spokój (pewnie słoneczko), jedynie Krzyś od czasu do czasu miał jakieś brania.

Dopiero ok. 4 rano doczekałem się brania. Spokojny odjazd na KrillBerry sugerował przyzwoitą rybkę, bo maluchy (z doświadczenia) wyciągają żyłkę z kołowrotka jak szalone. Męczyłem się strasznie. Po ok. 30 minut holu mam branie na drugiej wędce. Tym razem ponownie KillKrill. Dwie ręce, dwie ryby i jak to holować. Pierwsza muruje przy brzegu, druga odjeżdża w głąb wody, więc decyzja jest jedna. Budzę Marcina, aby mi pomógł i po kolejnych 10 minutach mamy obie ryby na macie. Radość, że oba szczęśliwie doholowane była ogromna. Miesiąc temu na zawodach miałem 3 sztuki w 10 minut. Teraz dwie. Samo szczęście.

To były ostatnie złowione przeze mnie ryby na tej nieplanowanej zasiadce. Dwa dni i cztery ryby na macie – wspaniale.

Dziękuję Ci moja kochana żono, że mogłem tak od razu wyskoczyć nad wodę. Kolejny raz to chyba dopiero jesień. Obowiązki służbowe, a przede wszystkim rodzinne są na pierwszym miejscu w czasie wakacji.

Z karpiowym pozdrowieniem

Tadeusz Kwiatkowski

Carp-World Team