Niedziela, 4 maja. Tego dnia wypadła moja czwarta, tegoroczna mini-zasiadka. Z braku czasu, ciężko jest zorganizować dłuższy wypad na karpie, dlatego po raz kolejny muszę zadowolić się około siedemnastogodzinnym posiedzeniem.

Prognoza na ten dzień nie była optymistyczna. Faktycznie, około 3:15, wychodząc z domu musiałem zeskrobać cieńką warstwę lodu z szyby mojego samochodu. Temperatura wynosiła -1,5 stopnia Celsjusza, niebo było bezchmurne, z pobliskiego lasu dobiegał śpiew ptaków, który zawsze działa na mnie jak balsam na wszystkie troski. Pozostawało tylko pytanie czy taka zmiana pogody nie wpłynie negatywnie na brania karpi. Nie zastanawiając się długo nad tym, pakuję się do samochodu i odjeżdżam w kierunku mojego majowego łowiska.

Niestety, w połowie drogi otrzymuję sms od mojej narzeczonej, który nie brzmi optymistycznie. Biedna, od dwóch dni zmagała się z nieprzyjemnym bólem brzucha niewiadomego pochodzenia. Szybka decyzja, która nie mogła być inna i decyduję się na powrót do domu. Zdrowie najważniejsze, karpie muszą poczekać.

Po przebudzeniu się około 8:30, gdy z narzeczoną było już lepiej, wyruszyłem nad wodę. Około 10 zestawy wylądowały w wodzie i pozostało czekać na branie.

 

 

 

Zestaw przynęt i miksów PVA od ostatniej wyprawy nie uległ większej zmianie. W dalszym ciągu żądzą u mnie kulki tonące o smaku orzechów tygrysich z nutą ananasa, podwieszane mięsnymi pop-up'ami, obie o średnicy 14 mm. W worku te same kulki poprzełamywane zanętami z czerwonego kryla z ochotkowym stick mixem z domieszką drobnego pelletu. Zestawy zarzucam z brzegu na odległość czterdziestu metrów, na dwuipółmetrową wodę, przed ścianę kiełkujących podwodnych roślin.

 

 

Pogoda nie rozpieszcza. Utrzymuje się temperatura około dziesięciu stopni, słońce schowane za gęstymi chmurami a wiatr wieje ze wszystkich kierunków, tworząc na tafli istny młyn. Jednym słowem, nie było zbyt przyjemnie. Wypogadza się dopiero pod wieczór. Na pierwsze, a zarazem ostatnie branie tego dnia, doczekałem się dopiero późnym popołudniem. Nastąpił agresywny odjazd, hanger przykleił się do mojego microna i ryba śmiało wysnuła około trzech metrów żyłki. Podbiegając do wędki, byłem pewny, że mam do czynienia z karpiem, niestety po oderwaniu ryby od dna, bez walki, holując zdobycz do brzegu, spodziewam się jedynie dużego leszcza. Metr od brzegu, ryba po zaczerpnięciu powietrza robi zwrot i niestety lub stety spina się z haczyka. 

Następnym razem, przyjdzie mi chyba szukać innego miejsca do położenia zastawów, bo drugi raz z rzędu, zamiast karpia, moim oczom ukazuje się leszcz. Być może na tym wyrobisku jest dla Cyprinusa jeszcze za wcześnie? Zobaczymy, pełen nadzieji, wrócę w to miejsce w połowie maja.