Pięć miesiący. Tyle czasu upłyneło od mojej ostatniej, październikowej zasiadki. Stojąc wówczas nad brzegiem jeziora, przy zachodzie wczesnojesiennego słońca, żegnałem się z magią tych długich chwil spędzonych w otoczeniu piękna przyrody z karpiem "tle". Wiosna wydawała mi się wtedy strasznie odległą porą. Sama myśl odstawienia swojej pasji w stan takiej długiej hibernacji nie wpływała na mnie dobrze.

Na szczęście rzeczywistość nie okazała się tak nieprzyjemna jak mogłoby się wydawać. Jak to zwykle w życiu bywa czas zleciał błyskawicznie, i ani się nie obejrzałem a wiosna zapukała do moich drzwi. Pięć miesięcy to bardzo dużo czasu na przygotowania sprzętowe ale także i mentalne, także wraz ze schowaniem sprzętu na zimowy odpoczynek rozpocząłem gorączkowe manewry przybliżające mnie do nowego sezonu.

Ten wyczekiwany od wielu dni dzień nadszedł w niedzielę, 30 marca. Los tak chciał, że tego dnia miało nastąpić przestawienie czasu z zimowego na letni, także zupełnie niechcący odjąłem sobie jedną godzinę przyjemności. Wyruszyłem około 4:30, do pokonania miałem około czterdziestu kilometrów. Z powodu gęstej mgły, nad wodą zameldowałem się nieco później niż planowałem, ale biorąc pod uwagę to, że nie chciało się za szybko przejaśnić, to nie musiałem spędzić  zbyt wiele czasu w samochodzie w oczekiwaniu na wschód słońca. Na swoją pierwszą dziesięciogodzinną wyprawę wybrałem nieduże, 5 hektarowe, związkowe jeziorko. Bardzo spokojne, ustronne miejsce, w otoczeniu pięknego, świerkowego lasu, znajdujące się w klimatycznej głuszy parku krajobrazowego, nieopodal Krosna Odrzańskiego w województwie lubuskim.

Prognoza okazała się bardzo łaskawa i zostałem obdarowany wymarzonymi warunkami atmosferycznymi na otwarcie sezonu. 17 stopni w ciągu dnia i lekki, prawie nieodczuwalny wietrzyk spotęgowały tylko moje nadzieje na osiągnięcie sukcesu w postaci choćby jednego "miśka" na macie.

Zestawy po uprzednim wysondowaniu dna postanowiłem zarzucić pod przeciwległy oddalony o około 60 metrów niedostępny brzeg. Przynęta na prawej węce powędrowałą na granicę głębszej i płytszej wody w niewielkiej odległości od trzcin na głębokość około dwóch metrów. Natomiast sąsiedni zestaw umieściłem na głębokości około 1,8 metra w sąsiedztwie zatopionego drzewa i rozwijającej się już roślinności podwodnej. Na haczyk o rozmiarze 6 założyłem 15mm pop-up o smakach robin red  i tandoori spice odpowiednio od Dynamite Baits i Nash'a. 

Przypony krótkie, około 13cm, z delikatnej i naturalnej plecionki o wytrzymałości 18 lbs, przystosowane do umieszczenie w woreczku pva z odpowiednio urozmaiconą zawartością. Zrezygnowałem tylko z dopalania mieszanki liquidem, tłumacząc to dość bogatym zapachem aromatów wydobywających się z woreczka, a wiadomo, dużo zapachów o tej porze roku karpie do szczęścia nie potrzebują.

Niestety przez cały dzień nie doczekałem się ani jednego brania, uzupełniając woreczki około czterech razy na każdej z wędek i kombinując z przynętami na różny sposób. Na Taandori spice połakomił się jedynie ślimak, któremu szczęśliwie sturlała się kulka przy brzegu do wody.

Jak wszyscy wiemy karp na macie jest doskonałym uzupełnieniem naszej pasji, ale jeśli nastąpi tak dzień, w którym nie jest nam dane Go ujrzeć, pozostaje cieszyć oko tym co dzieje się dookoła nas, wsłuchiwać się w odgłosy dobiegające z lasu, podziwiać piękno budzącej się do życia przerody i przy okazji oddać się dodatkowemu zajęciu na karpiowych zasiadkach jakim jest fotografia.

Podczas opuszczania łowiska przez przypadek natknąłem się złotą rybkę wylegującą się na plaży. Może uśmiechnie się do mnie szczęście i następnym razem doczekam się tak wyczekiwanegu pisku sygnalizatora.

Życzę połamania karpiówek na największych okazach i do zobacznia nad wodą w 2014 roku!